பூவுடன் உரையாடல்

உன்னிலிருந்து நீ எப்போது வெளியேறப்போகிறாய்
நடைபாதையில் ஓர் அங்குல நீளச்செடியின்
வயலட் பூ என்னைக் கேட்டது
ஒவ்வொரு வசந்தத்திலும் இப்படி
எடக்குமடக்காக கேட்பது அதன் வழக்கம்தான்
எப்படி வெளியேறுவது என்றேன் சின்னப் பூவிடம்
எங்களைப் பார் என்றது தலையை ஆட்டி ஆட்டி
பக்கத்திலிருந்த இன்னும் குட்டிப்பூக்களெல்லாம்
என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தன
ஒரே அவமானமாகிவிட்டது
இனிமேல்
தடுக்கிவிழுந்தாலும் சரி
அண்ணாந்து பார்த்து
நடக்கவேண்டியதுதான்.

தெளிவற்றவள்

கையிலிருக்கும் கோப்பையில்
சர்க்கரை போட்டோமா
சந்தேகம் வருகிறது
நேற்று சாலையை
சிவப்பில் கடக்கவேண்டுமா ஆரஞ்சிலா
சந்தேகம் உயிரைக் குடித்திருக்கும்
தூங்கியெழுந்தவுடன்
கைப்பேசியில்
கிழமையைத் தெரிந்துகொள்கிறேன்
அன்றாடம்
மேகம் மறைத்த சூரியன்
முழுநிலாவாகத் தோன்றி மறைகிறது
கழுத்தை நெறிக்கிறாள்
என்று கத்துகிற முதியவர்
யாரைச் சொல்கிறார்
அவரருகே நான்
எனக்கொரு
கண்ணாடி வேண்டும்
இப்போது

(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

குளிர்க்கண்ணாடி போட்டிருந்த பூனைக்குட்டி

ஏன் குளிர்க்கண்ணாடி போட்டிருக்கிறாய்
என்று பூனைக்குட்டியிடம் நான் கேட்கவேயில்லை
ஆயிரம் ரகசியம் அதற்கு இருக்கும்
அதுவேதான் பீத்திக்கொண்டது
பாரேன் பாரேன் ரேபான் டுவெண்டி தௌசண்ட் ருபீஸ்
ஒரு பிரபல இளம் நடிகரைப் போல
என் மேசையில் புத்தகங்களை
அலேக்காக தாண்டி
இருகால்களில் நின்று
முகத்தைமட்டும் திருப்பிக்காட்டியது
கொஞ்சம் பொறாமையில்
எங்கே கிடைத்தது இருபதாயிரம்
என மெதுவாய்த்தான் கேட்டேன்
உன் விசாரணையை
உன் புருஷனிடம் வைத்துக்கொள்
என்றது நாக்கை நீட்டி அழகுகாட்டி.
எதற்கும் பாராட்டிக் கைதட்டிவைத்தேன்
எந்தப் புற்றில்
எந்தக் குளிர்க்கண்ணாடியோ

ரில்கேயின் சிறுத்தையின் விழித்திரைக்குள் பிம்பமாய் நுழைந்து மீண்ட நாள்

என் விழிக்கெட்டிய தூரமெல்லாம்

புலனாகாத முள்வேலிகள்

வேலிகளுக்குப்

பின்னால்

அவையே இருக்கும்

முள்வேலிகளின் உலகத்தில்

சின்ன வட்டத்தை தன் நடையால்

சிறுத்தை அதன் கூண்டுக்குள்

வரைந்துகொண்டிருந்தபோது

அதன் விழித்திரைக்குள்

நோஞ்சானாக நுழைந்தேன்

அதன் இதயத்திலிருந்து

வெளியேவந்தபோது

இன்னும் மெலிந்திருந்தேன்

நளினம் ஓரடி வலிமை இணையடி

அதன் ஆட்டம்

குறைவற்றது கூண்டுக்குள்ளும்

என் கால்களோ வலுவிழந்த

வாழைத்தண்டுகள் எந்நேரமும்

தாக்குதல்களுக்கு ஒப்புக்கொடுப்பவை

எப்போதும் அமர இறைஞ்சுகின்ற என்

கால்களை வெறுக்கிறது மனம்

என் விழித்திரையோ

ஒரு பிம்பத்துக்காகக்

காத்துக்கிடக்கிறது

காடு மட்டுமே

நினைவான நிஜமான கனவான

சிறுத்தையின் பிம்பத்துக்கு

இமை திறந்துமூடும்

நொடிக்கும் குறைய

என் விழித்திரைக்குள்

அது நுழைந்து

என் இதயத்தை அதன்

குகையாக்கிக் கொள்ள.

  

(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

சொற்கலவி

உருவழி விளையாட்டு
உணர்வழி உன்மத்தம்
புனையாத புனைவெளி
கண்கட்டுக் காட்டுவழி
அறியாத் திருமுகத்தின்
கண்ணிமை இரக்கம்
சொற்கலவி ஆகாசம்
அர்த்தம் வண்ணபலூன்
தொலைவானிலென்
தயங்கும் கிறுக்கும்
தாரகைத் துணுக்கு
துளி ஒளியுமிழ்ந்து
உத்வேகம் மனோவேகம்
தலை சுக்குநூறு கோடி
தரைதட்டிச் சிதறும்
தானெனும் தடாகம்
அலையலையலை
அலைநிலைகுலை
என்தேர் அதிர்ந்தால்
பிரதி என் பிரதி

(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

கவித்துவம்

மெல்லிடைக் கோப்பையில்
மல்லிகை நிலவை
மிச்ச மதுவில்
விளிம்பு நசுங்காமல்
அலுங்காமல்
அமிழ்த்திக் கொல்லல்

அழுக்கு சாக்ஸ்

அதன் ஜோடியைக் காணோம்

டிரையர் தின்றிருக்கும்

இயந்திரத்தின் பசிக்கு வரலாறுண்டு

இல்லாவிட்டால்

காக்கா தூக்கிக்கிட்டுப் போயிருக்கும்

என்ற சொலவடையில்

தன்னிருப்பை உறுதிசெய்ய

காகம் தூக்கிக்கொண்டு போயிருக்கும்

ஒருவேளை சாக்ஸ் அணிந்த காகத்தைப் பார்த்தால்

எனக்குத் தெரிவியுங்கள்

சாக்ஸின் விவரம் சாக்ஸ்

காகத்தின் விவரம் ஒருவருக்குக் கருப்பாக

இன்னொருவருக்கு மஞ்சளாகத் தெரியும்

கண்ணைப் பொறுத்தது

ஒருவரும் இன்னொருவரும் பார்த்தால்

என் சாக்ஸைத் திருப்பிக்கொடுத்துவிட்டு

வைத்துக்கொள்ளுங்கள்

நிறம்பற்றிய உங்கள் சண்டையை.

 (பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

திட்டம்

மனதைக் கொண்டு செல்ல புறாவை அனுப்புவது பழைய ஏற்பாடு காற்றோ கோஷத் துவேசமாகிவிட்டது பூக்களைக் கவிதைகளே கைவிட்டுவிட்டன மேலும் உண்மையிலேயே மனதை அனுப்பவேண்டும் சொல்லுக்கும் பொருளுக்கும் அல்லது பொருளுக்கும் உருவகத்துக்குமான இடைவெளிகளில் துரோகங்கள் ஓடோடிவந்து கைக்குட்டைகளைப் போட்டுவிடுகின்றன நாகரீக நாசூக்கு முளைக்கும்முன்பே மொட்டையடிக்கவேண்டும் ஒரு பிளேடு அதிக செலவில்லை அப்புறம் ஒரு வாசனை தடவப்பட்ட கடித உறை நடுகல்வீரனின் கையில் தலை வான்கோ செய்துபார்த்த கலை இதையெல்லாம் நிரூபிக்க ஒரு மனதை தள்ளுபடியிலாவது வாங்க வேண்டும்.
















(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

நடை பாதை

குதித்துக் குதித்து நடந்த
நான்காம் பிறை நிலவு
நின்றது
தொடர்ந்த
நானும் நின்றேன்
இது ஒன்றும் புதிதல்ல
கையாட்டிய நத்தை,
தன்னோடு உரையாடியபடி
உருண்டுகொண்டிருந்த
எண்ணெய் டின்,
ஒரு நாள்
காணாத தெய்வத்தின் கொலுசொலி,
பின்னால் போனதெல்லாம் 
இப்படித்தான்
திரும்பிவந்துவிடுவேன்
முணுமுணுத்தபடி
"என் கால்
என் நடை

என் சதுரம்."



(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)

(தனித்) துவம்

பூங்கொத்து புது நூல்கள்
அவ்வப்போது
பீர் அருந்தியபடி தடவுதல்
அவ்வப்போது
வாட்ஸ் அப் (மொக்கை)
எப்போதும்
இவையா
நம் கதைத் தருணங்கள் 
சாகசக் கப்பல் பயணம் மேற்கொள்வோம்
கப்பல் மூழ்கி கதறலோடு
தரையில் பவளப்பாறைகளைத்
தட்டுவோம் அங்கோர்
அரண்மனை நமக்காகத் திறக்கும்
அதில் ஒரு பூதம் (தமிழ்ப்படங்கள் அதற்குப் பிடிக்கும்)
சிறையில் கொடுந்துயரில் நம்மைத் தள்ளும்
அதை நான் (எப்படியோ) கொன்று
உன்னை முதுகில் சுமந்து விரைவேன்
ஆம் மேலே மேலே
திமிங்கிலம் வழிகாட்ட கடற்குதிரைகள் பாட
அலைகளின் ஆலோலத்தில்
ஆம் நீந்தி நீந்தி
கரையல்லாத கரை சேர்வோம்
நம்மைப் போலிருவர்
நம்மைக் கண்டு
அதே கப்பல் அதே பூதத்தோடு 

அதே சாகசம் செய்யும்வரை



(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)