ரில்கேயின் சிறுத்தையின் விழித்திரைக்குள் பிம்பமாய் நுழைந்து மீண்ட நாள்

என் விழிக்கெட்டிய தூரமெல்லாம்

புலனாகாத முள்வேலிகள்

வேலிகளுக்குப்

பின்னால்

அவையே இருக்கும்

முள்வேலிகளின் உலகத்தில்

சின்ன வட்டத்தை தன் நடையால்

சிறுத்தை அதன் கூண்டுக்குள்

வரைந்துகொண்டிருந்தபோது

அதன் விழித்திரைக்குள்

நோஞ்சானாக நுழைந்தேன்

அதன் இதயத்திலிருந்து

வெளியேவந்தபோது

இன்னும் மெலிந்திருந்தேன்

நளினம் ஓரடி வலிமை இணையடி

அதன் ஆட்டம்

குறைவற்றது கூண்டுக்குள்ளும்

என் கால்களோ வலுவிழந்த

வாழைத்தண்டுகள் எந்நேரமும்

தாக்குதல்களுக்கு ஒப்புக்கொடுப்பவை

எப்போதும் அமர இறைஞ்சுகின்ற என்

கால்களை வெறுக்கிறது மனம்

என் விழித்திரையோ

ஒரு பிம்பத்துக்காகக்

காத்துக்கிடக்கிறது

காடு மட்டுமே

நினைவான நிஜமான கனவான

சிறுத்தையின் பிம்பத்துக்கு

இமை திறந்துமூடும்

நொடிக்கும் குறைய

என் விழித்திரைக்குள்

அது நுழைந்து

என் இதயத்தை அதன்

குகையாக்கிக் கொள்ள.

  

(பதிவில் வெளிவரும் கவிதைகளையோ கருத்துகளையோ பத்திரிகைகளில் என் அனுமதியின்றி பிரசுரிக்க வேண்டாம். நன்றி.)