என் நெஞ்சுக்குள்
வெளியே போகவிரும்பும்
ஒரு நீலப்பறவை.
ஆனால் என் முரட்டுத்தனத்துக்குமுன்
அவன் ஒன்றுமில்லை.
சொல்கிறேன், அங்கேயே இரு,
யாரும் உன்னைப்பார்க்க
விடப்போவதில்லை நான்.
என் நெஞ்சுக்குள்
வெளியே போகவிரும்பும்
ஒரு நீலப்பறவை.
அவன்மீது நான் விஸ்கியை ஊற்றுகிறேன்,
புகையை உள்ளிழுக்கிறேன்.
வேசிகளுக்கும் குடியை ஊற்றிக்கொடுப்பவர்களுக்கும்
மளிகைக்கடை குமாஸ்தாக்களுக்கும்
உள்ளே அங்கே அவனிருப்பது
ஒருபோதும் தெரிவதில்லை.
என் நெஞ்சுக்குள்
வெளியே போகவிரும்பும்
ஒரு நீலப்பறவை.
ஆனால் என் முரட்டுத்தனத்துக்குமுன்
அவன் ஒன்றுமில்லை.
சொல்கிறேன், அப்படியே இரு. என்னைக்
குழப்பியடிக்கப் விருப்பமா? என்
வேலைகளை வெட்டியாக்க விருப்பமா? அல்லது
ஐரோப்பாவில் என் புத்தக விற்பனையை
ஒன்றுமில்லாமலாக்கத் திட்டமா?
என் நெஞ்சுக்குள்
வெளியே போகவிரும்பும்
ஒரு நீலப்பறவை.
ஆனால் எல்லாரும் தூங்கும்
இரவில்மட்டுமே
அவனை வெளியேவிடும்
அளவுக்கு நான் மிகவும் புத்திசாலி.
சொல்கிறேன், எனக்குத் தெரியும் நீ அங்கேயிருக்கிறாய்
ஆகவே வருத்தப்படாதே.
திரும்பவும் அவனை உள்ளே வைக்கிறேன்.
ஆனால் அவன் பாடுகிறான்
உள்ளுக்குள்ளே கொஞ்சம்,
நான் அவனை சாகடிக்கவெல்லாம் செய்யவில்லை.
மேலும் அவனும் நானும்
ஒன்றாகத் தூங்குகிறோம்
எங்களின் ரகசிய ஒப்பந்தத்துடன்.
மேலும் ஒரு ஆணை
அழச்செய்வதென்பது நல்லதுதான். ஆனால்
நான் அழுவதில்லை,
நீங்கள்?
No comments:
Post a Comment